Ben erg blij met deze tekening. Gelukkig de paps en mams van het mooie babietje ook. Moeder en dochter zijn vervaardigd uit de meest harde potloodsoorten (respectievelijk 6H en 9H), met als foefje het gebruik van een HB potlood, alléén op de wimpers. Dit maakt de wimpers donkerder, benadrukt ze. Tijdens het slapen zijn onze ogen extra gesloten. Zo kijken we - bij hoge uitzondering - op de bovenkant van de wimpers. Pure ontwapening. Laat dit voorbeeld aanduiden dat een portret zeker niet altijd open ogen nodig heeft om de onderwerpen prachtig tot hun recht te laten komen.

Gordijnen en dekbed zijn vervolgens minder gedetailleerd gedaan zodat de zijdezachte gezichten in het geheel de aandacht van het oog trekken. Zo kijken we in het echt ook naar gezichten; haren en kleding vallen minder op. Portretten waar de haren en kleding tot op de vezel getekend zijn, resulteren m.i. in een plat getrokken resultaat, 2D. Ons oog neemt 3D gezichten in het echt immers niet van kader tot middelpunt scherp waar, het selecteert een focus-vlak. Mensenogen richten zich op gezichten, niet op textiel. Het is één van de technieken die ik gebruik om bronfoto's tot leven te laten komen.